Τα όνειρα είναι η βασιλική οδός προς το ασυνείδητο είχε πει ο πατέρας της ψυχανάλυσης, Sigmund Freud, (και είχε δίκιο σε απόλυτο βαθμό), τον οποίο είχε ερμηνεύσει σε σχετική βιογραφική ταινία ο ηθοποιός Viggo Mortensen.
Στην αμερικάνικης
παραγωγής, μετά-αποκαλυπτικής επιβίωσης ταινία “the road” o ίδιος ηθοποιός
(ο οποίος και στο παρελθόν είχε πραγματευτεί
το ρόλο ενός μυθικού και ευγενικού εθνάρχη σωτήρα, (βασιλιάς Aragorn) στον οποίο είχα
αποδώσει συμβολικά τις φροϋδικές λειτουργίες του ηγετικού, υπαρξιακού και
σωτήριου «εγώ») ερμηνεύει τον ρόλο ενός πατέρα που κάνει υπεράνθρωπες
προσπάθειες, προκειμένου να προστατεύσει το παιδί του από τον ενδεχόμενο κανιβαλισμό
των λιγοστών ανθρώπων που απέμειναν στον πλανήτη, μετά από μία ολοκληρωτική
φυσική καταστροφή και τελικά πεθαίνει.
Αυτή η υπαρξιακή πλευρά, που ένας πολυδιάστατος καλλιτέχνης επεξεργάζεται σε ρόλους που αναλαμβάνει να ερμηνεύσει, μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο της μεταβίβασης και των ψυχικών ταυτίσεων πολλών άλλων ανθρώπων, θιασωτών της τέχνης, πράγμα που αναδεικνύει την «ποιητική» στόφα του ασυνειδήτου και ασφαλώς την επικοινωνιακή φύση της «τέχνης».
Στην μελλοντολογική επίσης ταινία “blade runner” ένας ακόμη πολυδιάστατος καλλιτέχνης, ο ηθοποιός Rutger Hauer είχε επεξεργαστεί ένα υπαρξιακό ρόλο, σε μία ακραία, λόγω σεναρίου, έκφανσή του, η οποία ενέπλεκε το φαντασιακό της νικητήριας και θριαμβευτικής υπέρβασης της δυστοπίας, με την ανθρώπινη ανάγκη για επιβίωση και για ζωή και τελικά πεθαίνει.
«Βλέπεις; o θάνατος νοιώθουμε κάπου να μας κυνηγάει
και γι’ αυτό τρέχουμε να γίνουμε καλύτεροι δρομείς… μην «βολευτούμε» και μας φτάσει…»,
είχα πει στον φίλο μου τον Κ., ο οποίος διαθέτει πλέον μία φυσιογνωμική
ομοιότητα με τον ηθοποιό Viggo Mortensen,
που διανύει πλέον τα εξήντα τρία χρόνια της ζωής του, αν και ο Κ. είναι λίγο
πιο μεγάλος.
«…και ίσως γι’ αυτό είχες κάποτε ‘ρθει, με μάτια μπλε, με άνθη και μαλλιά χρυσά και μια άσπρη ιατρική ποδιά στα όνειρά μου «…πες τ’ όνομά μου, πες μου, πες μου, Χρυσ…μαγκα θέλω αυτό, Χρυσ…μαγκα θέλω το άλλο…»
…διαβάζοντας την άρρητη ανάγκη
για ζωή…
© 2021, Ελένη Κανακάκη, Ψυχολόγος
