Η ΠΑΤΡΙΔΑ

(Head on)

Στην ταινία «Ποτέ Μαζί» του Fatih Akin, μία νεαρή μετανάστρια, στη Γερμανία, τούρκικης καταγωγής συναντιέται, σ’ ένα ψυχιατρείο, μ’ έναν ομοεθνή της -που όμως έχει απαρνηθεί την καταγωγή του- κατόπιν απόπειρας και των δύο ν’ αυτοκτονήσουν. Εκεί του ζητάει να συνάψουν λευκό γάμο, προκειμένου να κάνει ελεύθερα τη ζωή της, χωρίς τους περιορισμούς που οι παραδόσεις της οικογένειας της έχουν επιβάλει.

Δύο πρόσωπα που κουβαλούν δύο σχετικά διαφορετικές κουλτούρες, λόγω της αποποίησης της εθνικής καταγωγής του ενός, αλλά με παρόμοια προβλήματα που όμως μοιάζουν διαφορετικά.

Ο άντρας είναι αρκετά μεγαλύτερος, από την εικοσάχρονη κοπέλα, μάλλον απορριπτικός και κυνικός, καθώς απεμπολεί τα νοήματά του, με το να τα μετουσιώνει γνωστικά, μέσω διανοητικοποιήσεων, οι οποίες του στερούν το λειτουργικό συναίσθημα και τον οδηγούν σε εκρηκτικές και αυτοκαταστροφικές εκδραματίσεις.

Η κοπέλα αναζητάει τις αντιστάσεις, ενάντια στην παραδοσιακή, γονεϊκή σπάθη, υιοθετώντας μία επικίνδυνη σεξουαλική ελευθεριότητα, αλλά κατά βάση στην έκφραση ενός συναισθηματικού πλεονάσματος, το οποίο όμως περιλαμβάνει σαφείς αναφορές, στις παραδόσεις της εθνικής καταγωγής. Αρκετοί, ενδεχομένως και ο συμπρωταγωνιστής, να έχουν συνειδητά ή ασύνειδα κατηγορήσει την κοπέλα, για έναν «αποδημητικό τυχοδιωκτισμό», λόγω των προσδοκιών της να ευτυχήσει, έτσι όπως η ίδια ορίζει, ζώντας, σε μία ξένη χώρα.

Δύο πρόσωπα λοιπόν ή μάλλον δύο «παραδόσεις» όπου, στη μία περίπτωση, υφίστανται εκρήξεις, διαρρήξεις και ψυχικά ξετινάγματα, λόγω της απώλειας των νοημάτων και των θερμών συναισθηματικών συνδηλώσεων, ενώ στην άλλη καθιζήσεις, κάτω από το βάρος των αδυσώπητων γονεϊκών νοημάτων, μέσα σ’ έναν περισσότερο ή λιγότερο «ξένο τόπο…» και για τους δύο. Δύο πρόσωπα τα οποία αποπειρώνται να λάβουν κάτι ο καθένας, από τη ζωή του άλλου, εν τέλει ανεπιτυχώς.

Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι πάντοτε ένας ξένος, μέσα στον ίδιο του τον τόπο, πολύ περισσότερο μέσα στο ίδιο του το σώμα, πράγμα που τον εξαναγκάζει να αναζητάει αδιάλειπτα μία «πατρίδα…» να τον κοιτάξει βαθειά μέσα στα μάτια, να τον καθησυχάσει και να τον «κρατήσει», να μην τον τιμωρεί…

 © 2017 Ελένη Κανακάκη (ΦΠΨ Ψ')