Η ΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Στην παρούσα φάση δεν σκοπεύω να προχωρήσω σε ψυχαναλυτική επεξεργασία της ανθρώπινης δημιουργικότητας, παρά μόνο σε έναν σύντομο σχολιασμό που συμπεριλαμβάνει την άποψη του Freud πως η «μετουσίωση» συνιστά τον αμυντικό μηχανισμό του ώριμου ανθρώπου, προκειμένου να καταστήσει  το ενορμητικό μέσα ακίνδυνο. Κατά συνέπεια οι εσωτερικές ώσεις παραλαμβάνονται και μετατρέπονται σε τέχνες ή άλλες κοινωνικά αποδεκτές δράσεις κουβαλώντας όμως πάντα μάλλον (και θλιβερά) μέσα τους τα αποκηρυγμένα κομμάτια του εαυτού.

                      Eugene von Blaas 

Η ίδια θεωρώ πως αυτό δεν μπορεί να ισχύσει παρά μέχρι ενός ιδιαίτερα περιορισμένου σημείου, εξίσου ότι κάτι τέτοιο συνιστά κατά κανόνα ανούσια εκδραμάτιση η οποία αποδιοργανώνει την ανθρώπινη λειτουργία, αντίθετα με την τέχνη που την κάνει εμπράγματη, την «αισθαντοποιεί» και την «εγκεφαλοποιεί».

Θεωρώ επίσης πως το παραγόμενο αποτέλεσμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας προϋποθέτει τις αντίστοιχες σχετικές ανακατασκευές του ίδιου του υποκειμένου της τέχνης, το οποίο αναπλαισιώνει συνεχώς το βίωμά και κάποιες πλευρές της πραγματικότητάς του, μέσω της διαδικασίας κατασκευής.

Συνεπώς, η τέχνη μπορεί να συστήσει επιστημονική γνώση και φιλοσοφία του ατόμου και του ανθρώπου κατόπιν, υπό την έννοια και την προϋπόθεση πως ξεκινάει από υπάρχουσα γνώση, που έχει αξιολογηθεί από την «ανθρώπινη ύπαρξη συλλήβδην» μέσα στο πέρασμα του χρόνου ως αναγκαία, για να οδηγήσει σε μία άλλη που θα γίνει αναγκαία…

---------------------------------------

Πέρα από το Χρόνο

δεν είναι το συμβάν                                              Frederic Chopin - Mysterious Forest

που θα σε συνεπάρει,

ποτέ δεν είναι άλλωστε αυτό

είναι ο αέρινος χορός του,

από τη διανόηση της δύσης

στον λυρικό αισθαντισμό της ανατολής

είναι το πεταλούδισμα,

που εκτοξεύει έξω από το χρόνο τη μορφή του

σε εντελή διάσταση από τη χρονική ροή

είναι το σθένος,

που σκορπίζει στον αέρα αμέτρητα κομμάτια

που υποθάλπει τη νεογέννητη αγέρωχη κραυγή

είναι το ονείρεμα, το φαντασίωμα ενός παιδιού,

που σπάζει με το μύθευμα,

που υπερβαίνει με το μάγι τη ρεαλιστική γραμμή

δεν έχει κύρος μέσα του,

ούτε κατέχει αξία,
...

γιατί είναι απλά η ποίησις εντός του

Θεανώ Ανδρομάχου

© 2019 Ελένη Κανακάκη (ΦΠΨ Ψ')

                                       Shame: Carey Mulligan-New York, New York